گسترش فرهنگ وقف یاری رسان فقرزدایی در جامعه است، چراکه این سنت حسنه الهی یکی از راه های توزیع مجدد درآمد محسوب می شود که بارها در دین اسلام و روایات اسلامی بر انجام آن تاکید شده است. اموالی را می توان وقف کرد که با حفظ اصل آن، امکان بهره برداری از منافعش وجود داشته باشد، علاوه بر وقفیات و موقوفات همیشگی، آنچه که ضرورت دارد آگاه سازی جامعه و خیران از آثار مهم وقف و موقوفات جدید در راستای کاهش آسیب های اجتماعی است.
ریشه آسیب های اجتماعی در مشکلات مالی است:
جامعه امروز ما دچار آسیب هایی است که در ظاهر، افراد کمی در معرض آن هستند اما زمانی که این آسیب در جامعه جای بگیرد کلیت جامعه را درگیر می کند و در زندگی و روند آن و پیشرفت ها اختلال ایجاد می کند.
هم اکنون اعتیاد، کودکان کار و طلاق، وجود زنان سرپرست خانوار، زندانیان جرایم غیرعمد و غیره از جمله مسایلی است که جامعه با آنها دست و پنجه نرم می کند.
برای رفع این آسیب ها راهکارها و نظرات کارشناسی فراوانی ارایه می شود اما واقعیت این است که فقط با صحبت کردن و ارایه نظر و پیشنهاد نمی توان به رفع این مشکلات و از بین بردن علت اصلی آنها کمک کرد، ریشه اصلی این آسیب ها مسایل مادی و اقتصادی است. البته بُعد فرهنگی هم در این زمینه وجود دارد اما به اندازه جنبه مادی تاثیرگذار نیست، به عنوان مثال اگر یک کودک در رفاه زندگی کند امکان معتاد شدن او بسیار کم است و به طور یقین به کودک کار تبدیل نمی شود.
نیکوکاری به اعتبار گونه های مختلف نیاز و انواع نیازمندان، متنوع و متفاوت می شود ، ارزش انواع نیکوکاری به همین اعتبار، متفاوت و گوناگون است؛ هم از این رو، پیامدهای نیکوی انواع مختلف وقف، متفاوت خواهد بود.
سرشت کمال جوی آدمی همان گونه که به خود کمال گرایش داشته و آن را دوست دارد، خواهان ماندگاری آن نیز می باشد. جاودانگی از مهم ترین آرزوهای بشر است که ریشه در همین امر فطری دارد؛ هم از این رو ماندگاری از مهم ترین معیارهای ارزشگذاری نزد همه آحاد بشر است تا آنجا که آدمی وقتی در معرض انتخاب چیزی در بین امور متعدد قرار می گیرد، به میزان ماندگاری آنها توجه می کند و در صورت برابری آن امور در معیارهای دیگر ارزشمندی، چیزی را بر می گزیند که ماندگارتر است. بی‌شک آنکه انسان را بر این ویژگی سرشته و سرشت او را سرشت الهی خوانده است، پذیرای این معیار بوده و بر آن صحه می گذارد. 
