از نظر قرآن کریم و نیز دانشمندان علم اخلاق چند نوع جهاد و کوشش داریم. جهاد با دشمن در راه خدا، جهاد با نفس اماره خود و جهاد با مال در راه خدا.
بدان معنی که بعضی از انسان ها با قدرت بازوی خود با دشمن خدا و خلق می جنگند و جهاد می کنند. بعضی با قدرت اراده ی خود با نفس اماره ی خود جنگیده و جهاد می کنند تا او را رام و مطیع فرمان خدا سازند و بعضی مال خود را در راه خدا و خلق خدا هزینه می کنند تا به اندازه قدرت مالی خود بدترین دشمنان انسان (یعنی فقر و جهل) را از میان بردارند.
خداوند متعال در قرآن کریم، جهاد با نفس و مبارزه با فقر و جهل را بر انواع دیگر جهاد مقدم داشته و برتری داده است. به آیه ی شریفه توجه فرمایید:
« لا یستوی القاعدون من المومنین غیر اولی الضرر و المجاهدون فی سبیل الله باموالهم و انفسهم فضل الله المجاهدین باموالهم و انفسهم علی القاعدین درجه و کلا وعدالله الحسنی و فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما[1] »؛
اگر لحظه ای سر از خاک برگیری و به آسمان دل ببندی، گوشه ی چشمی از زیبایی بی نظیر
وقف میراث گران بهای نیاکان ما، خیران و انسان‌های نیک‌اندیشی است که جهان را به‌دور از فقر و جهالت می‌خواهند. در واقع واقف با وقفی که انجام می‌دهد علاوه بر ماندگار کردن نام خود و به‌دست گرفتن مدیریت اموالش حتی پس از مرگ، یک خلأ و نیازی از جامعه را برطرف می‌کند.